Opis:

Mozaici izvedeni u Rimu u razdoblju od III veka do renesanse spadaju u remekdela pozne klasike i srednjovekovne umetnosti. Neke od tih mozaika, kao što je čuvena Navicella Giottova, stvorili su umetnici koji su se s uspehom izrazili i u drugim medijumima, ali većinu, među kojima i one najlepše, izradili su umet­nici čija su imena nepoznata.

Utvrđivanje autorstva i originalnog stila još više je otežano time što su mozaici Često morali da se restauriraju ili zamenjuju zbog ošte­ćenja ili rekonstruisanja zgrade u kojoj su se nalazili. Ispitivanje njihove autentičnosti i nezavisnosti od uticaja vizantijske tradicije je predmet ove knjige. Pošto odgovori na ova pitanja moraju u velikoj meri da obuhvate njihov stil i tehniku, autor najpre opisuje ka­ko sa rađeni i od kojih materijala; kojim metodama su se služili restauratori i u kojoj meri su sačuvali ili izmenili originalnu zamisao au­tora. Zatim detaljao opisuje pojedine mozaike prikazujući razvoj stila i ikonografije. Analize i zaključci koje autor izvodi su interesantni i vrlo značajni. On prikazuje ne samo kako se stara rimska tradicija realističnog portreta odr­žala sve do IX veka, već i kako su rimski mozaici sačuvali u sebi zapadnu tradiciju koja nije bila provincijski izdanak vizantijske umet­nosti kao što se ranije pretpostavljalo.

Walter Oakeshott, istaknuti istoričar umetnosti, poznat je po delima: Klasične inspiracije u srednjovekovnoj umetnosti i Iluminatori Vinčestenske biblije.